Het is weer vrijdag
Delen
Ken je dat? Ben je lekker aan het schrijven of met iemand aan het praten. Schiet er ineens een liedje in je hoofd dat soort van te maken heeft met het onderwerp, maar eigenlijk ook helemaal niet. Het is slechts een flard van vaak niet het beste nummer, maar zo eentje die je ergens in de krochten van je brein hebt bewaard. En waar je niet per se heel erg trots op bent. Terwijl je je eigenlijk moet concentreren op de tekst of het gesprek, zet je het liefst je gouden strotje even open om het nummer keihard mee te blèren en zo je brein weer te kalmeren.
Dat heb ik heb dus echt iedere vrijdag, zodra ik achter mijn computer ga zitten en begin te schrijven, schiet de zin ‘Het is weer vrijdag’ in mijn hoofd. Meteen zie ik de kauwgomkauwende, nagel vijlende, roddelende kassameisjes en de loerende, opgeblazen, horny vakkenvullers voor me. Je weet wel, van die knaller van de Vliegende Panters.
Spaart u ook zegeltjes? Bonuskaart of Airmiles? Wilt u extra geld opnemen? Een tasje kost 35 cent. Houdoe, houdoe, houdoe….
(En ik schrijf dit dus echt op zonder het aan Google te vragen, gewoon uit het bolle koppie. Alsof ik die storage space niet beter kan gebruiken voor nuttigere info. De Duitse naamvallen of zoiets, of op zijn minst de inhoud van het Verdrag van Versailles. Die zouden toch ook ergens verborgen moeten zitten in mijn brein? Maar no way dat ik die ga terugvinden, nee ik hou me liever bezig met de aanstekelijke hits van weleer, die me ook nog eens keihard confronteren met mijn leeftijd).
Maar goed, dit overkomt me dus veel vaker, gelukkig soms ook met iets betere nummers:
🎸 ‘Listen to your heart’; keihard de drums, synthesizer en de stem Marie Frederiksson (Roxette) in mijn hoofd bij het schrijven van een afscheidsberichtje aan mijn collega’s. Niet dat dit nummer verder iets te maken had met het aankomende afscheid, alleen dat ik naar mijn hart moest luisteren.
👶🏻 ‘Baby, baby, baby, oh’; een piepjonge, bloempotkapseldragende Justin Bieber kwam voorbij, terwijl ik al wiegend mijn baby van een maand probeerde te kalmeren. Ik ken het hele nummer verder niet, dus heb ik er uiteindelijk zelf een liedje van gemaakt. Maar nog altijd als ik een baby hoor huilen of een geboorteverhaal aan het schrijven ben, komt Justin even bij me langs.
🧽 ‘De kopjes en de borden, de kom en de karaf, iet wie waai weg, jij wast af!’; hoe kan je serieus ooit de afwas doen op de camping zonder deze Kinderen voor Kinderen klassieker in je hoofd? De ruzies met mijn zus wie er mocht afwassen en daarna de campinggasten verblijden met onze engelenstemmetjes en deze klapper. Of überhaupt de vaatwasser inruimen zonder dit nummer (tenminste wel duidelijk wie was en wie droogt).
Goed, zo kan ik nog wel even doorgaan. Mijn brein en muzieksmaak kennen helaas geen grenzen. Heb jij ook last van zo’n tophit die iedere keer terugkomt? Of ben ik de enige die hier last van heeft? (Schiet dus meteen de zin ‘ben ik te min’ in mijn hoofd. Ken het nummer verder niet, maar deze zinsnede heeft blijkbaar wel veel indruk gemaakt, ook al past het verder compleet niet bij het onderwerp). Ik ben wel toe aan wat verversing.
