21 paar ogen kijken me afwachtend aan. Rustig en stil blijven ze zitten. Ik had verwacht dat er wel een paar zouden gaan gapen of smoezen, of in ieder geval tikken met een pen of wippen op een stoel. Maar ze blijven keurig luisteren. Hoe groot ze ook worden en hoe stoer ze ook zijn, stiekem vinden ze het nog heerlijk om te worden voorgelezen.

Vanmorgen mocht ik voorlezen in groep 5, de klas van mijn oudste dochter. Ze had het boek zelf uitgekozen, eentje die eindigt met een grapje, maar wel met veel plaatjes. Daar maakte ik me dan weer een beetje zorgen over. Straks zit ik voor te lezen voor een klas vol rollende ogen en pre-puber zuchten, omdat het te kinderachtig is. En krijgt de oudste dat straks om haar oren.

Maar hoe druk en rumoerig haar klasgenootjes eerst waren, nu blijven ze aandachtig naar me kijken en luisteren. Gegrepen door het verhaal dat in hun hoofden nog alle kanten op kan gaan. Pas aan het einde van het boek zie ik een klein beetje onrust in de ogen. Het is wel genoeg geweest. Gelukkig nog een kleine lach bij de laatste bladzijde en binnen 10 minuten zit ik weer op de fiets naar huis.

Hier thuis houden we van boeken; om zelf te lezen, om voor te lezen en om naar te luisteren. Natuurlijk komen de klassiekers van Annie M.G. Schmidt voorbij, maar ook de boeken van Paul van Loon en Carry Slee worden gretig verslonden. Mathilda van Roald Dahl hebben we laatst ook geprobeerd met de oudste, het was de eerste keer dat ze midden in het verhaal al wilde weten hoe het zou aflopen.

Mijn stapel oude boeken ligt te wachten tot mijn meiden groot genoeg zijn. De juweeltjes van Evert Hartman, Jan Terlouw en vooral Thea Beckman, ik heb ze wel 20 keer gelezen. Ging compleet op in de trilogie van de honderdjarige oorlog. Leerde alles over de pest, kruistochten, de beeldenstorm en andere rampspoed, oorlogen met helden en slechteriken en het leven van gewone mensen die altijd bijzonder waren, terwijl ze enkel probeerden te overleven.

Op weg naar Zuid-Frankrijk zat ik vaak, tot grote irritatie van mijn zus, uren te lezen. Meestal had ik al 3 dikke pillen uit voordat we überhaupt op bestemming aankwamen. Niets is fijner dan compleet te worden meegenomen in de letters van een boeiend verhaal. Ik werd geïnspireerd door sterke, standvastige, buitengewone jonge vrouwen die vochten voor een normaal en gelijkwaardig bestaan. En 30 jaar geleden had ik mijn dochters zeker vernoemd naar Hasse, Marie-Claire of Grietje.

Nog een paar jaar en dan gaan mijn meiden zelf op avontuur met deze uitzonderlijke personages. Leren ze in 1 klap honderden feiten en gebeurtenissen uit onze geschiedenis, puur en alleen door een goed en meeslepend boek op te pakken. Wat een voorrecht dat we in dit land zulke geweldige kinderboekenschrijvers hebben. En ik lees natuurlijk lekker met ze mee.  

Mijn nummer 1 kinderboek? ‘Geef me de ruimte’ van Thea Beckman.

Wat is jouw favoriete kinderboek?